Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2007

Κατάχρηση δικαιοσύνης.

Ο λόγος για τη χειρονομία που φαίνεται να κάνει ο Άντζας, κατά την αποχώρηση του από το ντέρμπι, έχοντας αντικρύσει την 2η κίτρινη κάρτα απο τον διαιτητή Κασναφέρη.

Η υποκρισία, τις μερες που περνάνε, από το Κυριακάτικο ντέρμπι και μετά, φαίνεται σιγά σιγά όλο και να μεγαλώνει. Οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού ζητούν την παραδειγματική τιμωρία του Άντζα, οι δε του Ολυμπιακού, υποβαθμίζουν το γεγονός.

Αλλά, πριν πάρουμε θέση, ας δούμε λίγο ψύχραιμα το χρονικό του ‘ξυσιματος’. Απο την αρχή του αγώνα, ο Άντζας άκουγε ένα ολόκληρο γήπεδο να βρίζει αυτόν και την γυναίκα του. Μήπως αυτό ήταν ‘φωνή Θεού’, ή οι οπαδοί του ΠΑΟ;

Ο αγώνας κυλούσε και ο Άντζας, πραγματοποιώντας μεγαλοπρεπή εμφάνιση, εκνέυριζε παίκτες και οπαδούς, μιας και φαντάζονταν οτι ο Ολυμπιακός θα πήγαινε για βόλτα στη Λεωφόρο, ή σαν μια προσπάθεια να ‘δέσει’ η ομάδα του Θρυλου.

Το κρίσιμο σημείο του χρονικού ήταν στο 90’ λεπτό, όταν και λογομάχησε με τον Ν’Ντογιε, θέτωντας εαυτόν εκτός αγώνα αντικρίζοντας την 2η κίτρινη από τον διαιτητή. Εκεί ο παικτης έχασε την ψυχραιμία του. Εκεί ο παίκτης άκουσε για πολλοστή φορά συνθήματα για αυτόν και αγαπημένα του πρόσωπα.

Μερίδα του τύπου και οπαδοί ζητούν να τιμωρηθεί ο Άντζας για απρεπή και προκλητική συμπεριφορά. Η μερίδα αυτή δεν παραδέχεται απρεπή και προκλητική συμπεριφορά απο τους οπαδούς του ΠΑΟ; Ή αυτοί έχουν το ακαταλόγιστο;

Η δικαιοσύνη δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί μονόπλευρα, υποκειμενικά. Σαφώς και ο Αθλητικός Δικαστής θα πρέπει να επιλέξει. Ή θα τιμωρήσει την προκλητική συμπεριφορά, οπότε τιμωρημένες θα βρεθούν και οι 2 πλευρές, ή δε θα τιμωρήσει, οπότε με την απουσία του να ‘αθωώσει’ ανάλογες συμπεριφορές.

Ο Άντζας είναι το θύμα. Το θύμα του τραμπουκισμού και των ύβρεων, σε εναν άνισο αγώνα. Η μεν αιτία να υποστηρίζεται και να μένει στο απυρόβλητο (οπαδοί - ύβρεις), ο δε άνθρωπος, που λυγίζει υπο τόση πίεση και άδικη επίθεση, να τιμωρείται.

Ο λόγος πέφτει στον Αθλητικό δικαστή. Εν έτει 2007, ας ελπίσουμε οτι θα επιλέξει υπέρ του αθλητισμού και της ευγενής άμιλλας. Αν όχι, δεν νοείται υποκειμενική δικαιοσύνη.