Ήμουν πολύ μικρό παιδί, είχα μόλις αρχίσει να διαβάζω, όταν έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο με τίτλο "ο Διηνέκης". Ήταν ένα βιβλίο που εξ αφορμής του κατά το ήμισυ ιστορικού κατά το ήμισυ μυθολογικού δεκανέα του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, με έβαλε για πρώτη φορά στο μεγαλείο της Λακεδαίμονας και των ηρωικών πολεμιστών της. Το βιβλίο, γραμμένο για παιδιά, στόχευε περισσότερο στο θυμικό, παρά στο λογικό. Υπήρχε όμως πάντοτε χαραγμένη στην μνήμη μου η περίφημη απάντηση του Διηνέκη όταν ο Αιγύπτιος αγγελιαφόρος τον προειδοποίησε ότι οι Πέρσες ήσαν τόσοι πολλοί που τα βέλη τους θα σκέπαζαν τον ήλιο: "Ωραία, θα πολεμήσουμε υπό σκιάν".
Αργότερα, μελετώντας τα αρχαία ελληνικά, κατάλαβα ότι είχα να κάνω με μια γλώσσα ζωντανή, που την μιλούσαν άνθρωποι και όχι με ένα νεκρό ιδίωμα που το μιλούσαν ραμολιμέντα. Τότε άρχισε να σχηματίζεται στο μυαλλό μου η υποψία ότι όταν ο Λεωνίδας έλεγε "μολών λαβέ", δεν έπινε τσάι στις πέντε, αλλά είχε σηκωθεί όρθιος και έδιχνε την συμβολή των ποδιών του, ενδεχομένως σηκώνοντας το χιτώνιό του.
Ήταν στην μέση κι αυτός ο ερυθρός μανδύας ρε γαμώτο, κόκκινος για να μην φαίνεται το αίμα από την πληγή στη μάχη... Σαν το αίμα από το κεφάλι του Μουράτη. Σαν το αίμα από το κεφάλι του Ανατολάκη. Σαν το αίμα σε εκείνο το μπλόκο στην Καισαριανή, τότε...
Όταν έιδα τους 300 στον σινεμά ανατρίχιασα. Όλα όσα είχα διαβάσει και ονειρευτεί, όσα είχα πλάσει στο μυαλλό μου, τα έβλεπα στην μεγάλη οθόνη. Αμ δε. Λάθος. Αυτό ήταν μια ταινία. Οι Θερμοπύλες ζωντάνευσαν απόψε.
Τί πάει να πει "γαύρος" την σήμερον ημέρα; Γαύρος από τους Ομηρικούς χρόνους σημαίνει γενναίος. Βέβαια οι κάθε λογής αντίπαλοί μας μόνο αυτό δεν είχαν στο μυαλό τους. Αλλά η ιστορική νομοτέλεια τους τιμώρησε. Απόψε απαντήθηκε εις το διηνεκές τί πάει να πει γαύρος. Με τα σφυρίγματα ενός άθλιου να σκεπάζουν με την μπόχα της σάπιας συνείδησής του το γήπεδο. Με μια ομάδα που έδειξε τα "αυγά" της σε όλη την Ευρώπη. Με το αίμα να κυλάει πιο γρήγορα και περήφανα στις φλέβες κάποιων εκατομμυρίων Ελλήνων γαύρων παραφρόνων, σε όλον τον κόσμο.
Απόψε δεν παίχθηκε ποδόσφαιρο. Δεν υπήρχε εξ αρχής πρόθεση να παιχθεί μπάλα απόψε. Απόψε ένδεκα "αρνιά" μπήκαν στο κολοσσαίο για να προσφέρουν panem et circenes στην πανευρωπαϊκή αρένα της UEFA. Τα αρνιά όμως αποδείχθηκαν γαλβανισμένοι πολεμιστές, με κοφτερά όπλα και απίστευτης αντοχής οπλισμό. ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΝΔΡΕΙΑ.
Κι έτσι μεταπηδήσαμε σε μια άλλη ταινία. Στο Braveheart, εκεί προς το τέλος, στο βασανιστήριο του Wallas. Κι όταν ο δήμιος απαιτούσε υποταγή και μετάνοια, ο Νούνιες με εκείνη την κεφαλιά ούρλιαξε "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ". Και το φιλοθεάμον κοινό, μαζί κι εκείνη η ανώτερη οντότητα που εμείς αποκαλούμε Θεός, φώναξε "Έλεος". 4-2. Και ο στερημένος από κώμη και τσίπα απόγονος των "once brave" όπως θρηνούσε κάποτε ο Quothron, σφύριξε την λήξη του μαρτυρίου των μακρύκωμων Λακεδαιμόνιων μαχητών.
Απόψε στο φόρουμ ζήσαμε στιγμές, που μόνο η χριστιανική ορθόδοξη θεολογία μπορεί να ορίσει: ζήσαμε την χαρμολύπη. Είδαμε όχι μια ποδοσφαιρική ομάδα αλλά τον Κυναίγειρο, που όταν του έκοψαν τα χέρια, χρησιμοποίησε τα δόντια. Και σταμάτησε να πολεμά μόνο όταν του έκοψαν το κεφάλι. Ήταν ήδη όμως αργά. Ο πραγματικός "Μαραθώνας" είχε ήδη κερδιθεί. Χαρήκαμε λοιπόν με την εμφάνιση, το σθένος, την αποφασιστικότητα, λυπηθήκαμε για το αποτέλεσμα. Και πάλι όμως ήρθε η χαρά, γιατί εμείς χάσαμε τους πόντους αλλά κρατήσαμε την τιμή μας. Η Ρεάλ κέρδισε τους βαθμούς αλλά έχασε για πάντα την τιμή της . REAL CAMBRON SALUD CAMPEON!
Έτσι όμως είναι αυτά. Είμαστε γαύροι, και μόνο με αυτό τον τρόπο ξέρουμε να υπάρχουμε. Και υπάρχουμε με αυτόν τον τρόπο για να είμαστε γαύροι. Οι υπόλοιποι ας πάνε να προσκυνήσουν τον τάφο του Φράνκο. Που δεν είχε τα άντερα να υποστηρίξει τα φιλαράκια του το '40...
ΕΙΜΑΙ ΓΑΥΡΟΣ, ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ.
Υ.Γ. ΨΙΤ, ΚΟΡΙΤΣΙΑ, ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΕΧΕΙ ΠΛΑΤΑΙΕΣ...
Αργότερα, μελετώντας τα αρχαία ελληνικά, κατάλαβα ότι είχα να κάνω με μια γλώσσα ζωντανή, που την μιλούσαν άνθρωποι και όχι με ένα νεκρό ιδίωμα που το μιλούσαν ραμολιμέντα. Τότε άρχισε να σχηματίζεται στο μυαλλό μου η υποψία ότι όταν ο Λεωνίδας έλεγε "μολών λαβέ", δεν έπινε τσάι στις πέντε, αλλά είχε σηκωθεί όρθιος και έδιχνε την συμβολή των ποδιών του, ενδεχομένως σηκώνοντας το χιτώνιό του.
Ήταν στην μέση κι αυτός ο ερυθρός μανδύας ρε γαμώτο, κόκκινος για να μην φαίνεται το αίμα από την πληγή στη μάχη... Σαν το αίμα από το κεφάλι του Μουράτη. Σαν το αίμα από το κεφάλι του Ανατολάκη. Σαν το αίμα σε εκείνο το μπλόκο στην Καισαριανή, τότε...
Όταν έιδα τους 300 στον σινεμά ανατρίχιασα. Όλα όσα είχα διαβάσει και ονειρευτεί, όσα είχα πλάσει στο μυαλλό μου, τα έβλεπα στην μεγάλη οθόνη. Αμ δε. Λάθος. Αυτό ήταν μια ταινία. Οι Θερμοπύλες ζωντάνευσαν απόψε.
Τί πάει να πει "γαύρος" την σήμερον ημέρα; Γαύρος από τους Ομηρικούς χρόνους σημαίνει γενναίος. Βέβαια οι κάθε λογής αντίπαλοί μας μόνο αυτό δεν είχαν στο μυαλό τους. Αλλά η ιστορική νομοτέλεια τους τιμώρησε. Απόψε απαντήθηκε εις το διηνεκές τί πάει να πει γαύρος. Με τα σφυρίγματα ενός άθλιου να σκεπάζουν με την μπόχα της σάπιας συνείδησής του το γήπεδο. Με μια ομάδα που έδειξε τα "αυγά" της σε όλη την Ευρώπη. Με το αίμα να κυλάει πιο γρήγορα και περήφανα στις φλέβες κάποιων εκατομμυρίων Ελλήνων γαύρων παραφρόνων, σε όλον τον κόσμο.
Απόψε δεν παίχθηκε ποδόσφαιρο. Δεν υπήρχε εξ αρχής πρόθεση να παιχθεί μπάλα απόψε. Απόψε ένδεκα "αρνιά" μπήκαν στο κολοσσαίο για να προσφέρουν panem et circenes στην πανευρωπαϊκή αρένα της UEFA. Τα αρνιά όμως αποδείχθηκαν γαλβανισμένοι πολεμιστές, με κοφτερά όπλα και απίστευτης αντοχής οπλισμό. ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΝΔΡΕΙΑ.
Κι έτσι μεταπηδήσαμε σε μια άλλη ταινία. Στο Braveheart, εκεί προς το τέλος, στο βασανιστήριο του Wallas. Κι όταν ο δήμιος απαιτούσε υποταγή και μετάνοια, ο Νούνιες με εκείνη την κεφαλιά ούρλιαξε "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ". Και το φιλοθεάμον κοινό, μαζί κι εκείνη η ανώτερη οντότητα που εμείς αποκαλούμε Θεός, φώναξε "Έλεος". 4-2. Και ο στερημένος από κώμη και τσίπα απόγονος των "once brave" όπως θρηνούσε κάποτε ο Quothron, σφύριξε την λήξη του μαρτυρίου των μακρύκωμων Λακεδαιμόνιων μαχητών.
Απόψε στο φόρουμ ζήσαμε στιγμές, που μόνο η χριστιανική ορθόδοξη θεολογία μπορεί να ορίσει: ζήσαμε την χαρμολύπη. Είδαμε όχι μια ποδοσφαιρική ομάδα αλλά τον Κυναίγειρο, που όταν του έκοψαν τα χέρια, χρησιμοποίησε τα δόντια. Και σταμάτησε να πολεμά μόνο όταν του έκοψαν το κεφάλι. Ήταν ήδη όμως αργά. Ο πραγματικός "Μαραθώνας" είχε ήδη κερδιθεί. Χαρήκαμε λοιπόν με την εμφάνιση, το σθένος, την αποφασιστικότητα, λυπηθήκαμε για το αποτέλεσμα. Και πάλι όμως ήρθε η χαρά, γιατί εμείς χάσαμε τους πόντους αλλά κρατήσαμε την τιμή μας. Η Ρεάλ κέρδισε τους βαθμούς αλλά έχασε για πάντα την τιμή της . REAL CAMBRON SALUD CAMPEON!
Έτσι όμως είναι αυτά. Είμαστε γαύροι, και μόνο με αυτό τον τρόπο ξέρουμε να υπάρχουμε. Και υπάρχουμε με αυτόν τον τρόπο για να είμαστε γαύροι. Οι υπόλοιποι ας πάνε να προσκυνήσουν τον τάφο του Φράνκο. Που δεν είχε τα άντερα να υποστηρίξει τα φιλαράκια του το '40...
ΕΙΜΑΙ ΓΑΥΡΟΣ, ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ.
Υ.Γ. ΨΙΤ, ΚΟΡΙΤΣΙΑ, ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΕΧΕΙ ΠΛΑΤΑΙΕΣ...
