Διανύουμε ήδη τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη κι έτσι άλλη μια δύσκολη χρονιά φτάνει στο τέλος της. Μαζί όμως με το τέλος του χρόνου πλησιάζει και το φινάλε της φάσης των ομίλων του Τσάμπιονς Λινγκ. Ένα φινάλε που θα βρει τον Ολυμπιακό ζωντανό στο όνειρο της πρόκρισης στην επόμενη φάση. Μπορεί να μοιάζει απίστευτο, αλλά είναι πραγματικότητα. Φτάσαμε στο Δεκέμβρη και ο Ολυμπιακός δεν έχει αποκλειστεί από τη συνέχεια της διοργάνωσης. Εξακολουθεί να ελπίζει ότι μπορεί να τα καταφέρει και να γράψει ιστορία.
Η ομάδα έχει να αγωνιστεί σε νοκ άουτ παιχνίδια του θεσμού από τη σεζόν 1998-1999. Από τότε πλησίασε άλλες δυο φορές το στόχο της πρόκρισης, αλλά μπήκε ταφόπλακα στα όνειρα σε Λυών και Λίβερπουλ αντίστοιχα. Τις υπόλοιπες χρονιές διεκδικούσε μόνο τις μαθηματικές πιθανότητες που της αναλογούσαν και χαιρετούσε τη διοργάνωση και τυπικά από την 5η αγωνιστική. Μια προτελευταία αγωνιστική, που φέτος στη Ρώμη παραλίγο να σφράγιζε το εισιτήριο της πρόκρισης. Σε μια αγωνιστική που τα περασμένα χρόνια τέλειωνε το όνειρο, φέτος πήγε να γίνει το αδιανόητο. Σε ένα όμιλο που όλοι θεωρούσαν τον Ολυμπιακό τελειωμένο απ τη βραδιά της κλήρωσης, έδειξε σε όλη την Ευρώπη πως 5 αγωνιστικές του ήταν αρκετές για να προκριθεί, αρκεί η Ρεάλ να έφευγε τουλάχιστον με το Χ από τη Βρέμη.
Ετσι όλα θα κριθούν την 11η Δεκεμβρίου στο Καραϊσκάκη με αντίπαλο τη Βέρντερ. Με νίκη υπό προϋποθέσεις διεκδικούμε ακόμα και την πρώτη θέση του ομίλου, αλλά και η ισοπαλία είναι αρκετή για να ντυθεί ο Πειραιάς στα γιορτινά του. Στόχος μας ήταν η 3η θέση και το ΟΥΕΦΑ (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου έχει εξασφαλιστεί), αλλά εδώ που φτάσαμε δε θα πούμε όχι σε μια πρόκριση. Εχω πει αρκετές φορές πως θα έχουμε καλύτερη τύχη στο ΟΥΕΦΑ, αλλά τώρα η πρόκριση αποτελεί μονόδρομο. Κι ο κυριότερος λόγος είναι ψυχολογικός. Δε θέλω να σκεφτώ ότι αυτή η ομάδα μπορεί να φορτωθεί άλλη μια αποτυχία. Δεν θα το αντέξει και δεν της αξίζει.
Δεν αξίζει στον Ολυμπιακό τέτοια τύχη και ειδικά φέτος. Θα είναι τεράστιο βάρος ο αποκλεισμός απ τη συνέχεια, όταν έχει στο ενεργητικό του δυο νίκες εκτός έδρας. Άλλες χρονιές ψάχναμε μια ισοπαλία για την πρόκριση και επί μια δεκαετία ένα διπλό. Και φέτος όχι μόνο πήρε το περιβόητο διπλό, αλλά έκανε το ακατόρθωτο από άλλη ελληνική ομάδα σημειώνοντας και δεύτερη εκτός έδρας νίκη στον ίδιο όμιλο. Για μένα αυτό αποτελεί την υπέρβαση. Ολοι θέλουμε μεγάλες ευρωπαϊκές πορείες, αλλά για σκεφτείτε: δεν έχει υπερβεί τον εαυτό του ο φετινός Ολυμπιακός;
Και μην ξεχάσω και μια τεράστια διαφορά. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες φορές που πάλεψε εκτός έδρας, αυτή τη φορά ο Ολυμπιακός θα διεκδικήσει την πρόκριση μέσα στο σπίτι του. Αυτό και μόνο αποτελεί ένα επιπλέον όπλο για τους παίχτες. Θα νιώθουν τη ζεστασιά του κόσμου τους και θα παίρνουν δύναμη απ την εξέδρα. Και οι θερμοκέφαλοι να σκεφτούν ότι σε τυχόν πρόκριση θέλουμε το γήπεδο γεμάτο και όχι με κλειστές πόρτες.
Και πριν φτάσω στο τέλος θα ρωτήσω: πόσα έχει το ταμείο; Ας το σκεφτεί κι ο πρόεδρος και να ενισχύσει την ομάδα πριν να είναι αργά. Η ομάδα θέλει βοήθεια και είναι ο μόνος που μπορεί να της τη δώσει Ας τη κρατήσει σε επαφή με το λαμπρό αστέρι που την οδηγεί…!!!
