Δεν ήταν μάγια ούτε κατάρες τελικά. Το τελευταίο πεντάλεπτο δεν ήταν «καταραμένο» αλλά αυτό που όλο το γήπεδο φώναζε Ολε-Ολε σε κάθε πάσα των παικτών μας περιμένοντας απλώς να περάσει η ώρα για να πανηγυρίσει τον θρίαμβο.
Δεν χρειάστηκαν μαγικές συνταγές και υπέρογκες επενδύσεις, budget δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ και μεγάλοι ξένοι προπονητές «χωρίς ελληνικά κόμπλεξ» (sic), «δάσκαλοι», «καθηγητές» και κάθε είδους πραγματικοί ή μαϊμού «ακαδημαϊκοί» του ποδοσφαίρου.
Χρειάστηκε μόνο το πάθος του κόσμου για την διάκριση και η αγάπη για την ομάδα να μεταφερθεί και μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου στους 11, 14 , 20 παίκτες που αγωνίστηκαν όχι μόνο τη Τρίτη αλλά σε όλη τη διοργάνωση.
Και χρειάστηκε ένας άνθρωπος που έχει ζήσει και αγαπήσει τον Ολυμπιακό όσο κάθε ένας από εμάς και ακόμα περισσότερο, για να μπορέσει να μεταφέρει αυτή την πίστη, τη θέληση και το πάθος για τη νίκη στους παίκτες. Παίκτες που μερικοί από αυτούς έχουν έρθει κυριολεκτικά και μεταφορικά από τη Γη του Πυρός αλλά μέσα σε 3-4 μήνες έγιναν δικοί μας.
Ενας άνθρωπος που κλαίει σαν οπαδός όταν κερδίζει και τσαντίζεται σαν παιδί όταν χάνει και που στηρίζει τους παίκτες του με αυταπάρνηση μέχρι του σημείου να εκτεθεί ο ίδιος κάνοντας δηλώσεις για το …χορτάρι.
Ενας άνθρωπος τέλος που στη μεγαλύτερη στιγμή της Ευρωπαϊκής ιστορίας του Ολυμπιακού άφησε το μεγάλο μερίδιο των πανηγυρισμών στους παίκτες και μίλησε για το επόμενο παιχνίδι.
Το ποιος έβαλε τα γκολ, ποιος έκανε σωτήριες επεμβάσεις ποιος παίκτης από τις Ακαδημίες της ομάδας μας τσαλάκωνε στα τζαρτζαρίσματα τον μεγάλο Ντιέγκο δεν χρειάζεται να τα γράψουμε εδώ. Τα έχουμε όλοι δει στην τηλεόραση, τα έχουμε ζήσει στο γήπεδο, τα έχουμε διαβάσει στον τύπο.
Εμείς σαν φόρουμ οπαδών της μεγαλύτερης ομάδας της καρδιάς μας, θέλουμε μόνο να ευχηθούμε το παιχνίδι της Τρίτης να είναι όχι το τέλος της διαδρομής αλλά η αρχή μιας μεγάλης πορείας επιτυχιών για τον ΘΡΥΛΟ!.
Σχολιάστε το Θρύλο της Ευρώπης στο φόρουμ του Θρύλου!
Δεν χρειάστηκαν μαγικές συνταγές και υπέρογκες επενδύσεις, budget δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ και μεγάλοι ξένοι προπονητές «χωρίς ελληνικά κόμπλεξ» (sic), «δάσκαλοι», «καθηγητές» και κάθε είδους πραγματικοί ή μαϊμού «ακαδημαϊκοί» του ποδοσφαίρου.
Χρειάστηκε μόνο το πάθος του κόσμου για την διάκριση και η αγάπη για την ομάδα να μεταφερθεί και μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου στους 11, 14 , 20 παίκτες που αγωνίστηκαν όχι μόνο τη Τρίτη αλλά σε όλη τη διοργάνωση.
Και χρειάστηκε ένας άνθρωπος που έχει ζήσει και αγαπήσει τον Ολυμπιακό όσο κάθε ένας από εμάς και ακόμα περισσότερο, για να μπορέσει να μεταφέρει αυτή την πίστη, τη θέληση και το πάθος για τη νίκη στους παίκτες. Παίκτες που μερικοί από αυτούς έχουν έρθει κυριολεκτικά και μεταφορικά από τη Γη του Πυρός αλλά μέσα σε 3-4 μήνες έγιναν δικοί μας.
Ενας άνθρωπος που κλαίει σαν οπαδός όταν κερδίζει και τσαντίζεται σαν παιδί όταν χάνει και που στηρίζει τους παίκτες του με αυταπάρνηση μέχρι του σημείου να εκτεθεί ο ίδιος κάνοντας δηλώσεις για το …χορτάρι.
Ενας άνθρωπος τέλος που στη μεγαλύτερη στιγμή της Ευρωπαϊκής ιστορίας του Ολυμπιακού άφησε το μεγάλο μερίδιο των πανηγυρισμών στους παίκτες και μίλησε για το επόμενο παιχνίδι.
Το ποιος έβαλε τα γκολ, ποιος έκανε σωτήριες επεμβάσεις ποιος παίκτης από τις Ακαδημίες της ομάδας μας τσαλάκωνε στα τζαρτζαρίσματα τον μεγάλο Ντιέγκο δεν χρειάζεται να τα γράψουμε εδώ. Τα έχουμε όλοι δει στην τηλεόραση, τα έχουμε ζήσει στο γήπεδο, τα έχουμε διαβάσει στον τύπο.
Εμείς σαν φόρουμ οπαδών της μεγαλύτερης ομάδας της καρδιάς μας, θέλουμε μόνο να ευχηθούμε το παιχνίδι της Τρίτης να είναι όχι το τέλος της διαδρομής αλλά η αρχή μιας μεγάλης πορείας επιτυχιών για τον ΘΡΥΛΟ!.
Σχολιάστε το Θρύλο της Ευρώπης στο φόρουμ του Θρύλου!
